Klimatyzacja Toshiba
Termowizor, czyli kamera termowizyjna
Termowizor ? optoelektroniczne urządzenie obrazowe analizujące tzw. temperaturowe promieniowanie podczerwieni. Występuje w wersjach obserwacyjnych oraz pomiarowych.
Na Zachodzie urządzenia te występują głównie pod nazwami będącymi odpowiednikami nazw: kamera termiczna, termograficzna lub kamera podczerwieni, zwłaszcza gdy z kontekstu wynika, że jej zakres czułości widmowej obejmuje pasma 3-5 lub 8-13 mikrometrów. Pasma te pokrywają się z obszarami wysokiej przepuszczalności atmosfery dla promieniowania podczerwonego.
Termogram parowozu wykonany kamerą wysokiej rozdzielczości
O atrakcyjności zobrazowań bądź badań metodą termowizyjną decyduje wszechobecność promieniowania temperaturowego, zbyteczność stosowania jakichkolwiek zewnętrznych źródeł oświetlenia, znacznie mniejszy wpływ mgieł, dymów oraz klasycznych dla promieniowania widzialnego oddziaływań maskujących. Zdolność aparatury do tworzenia, w czasie rzeczywistym, zobrazowań mikrozmian w rozkładach temperatury stwarza unikatowe możliwości obserwacji, wykrywania oraz diagnozowania stanu badanych obiektów. Operator kamery decyduje o sposobie różnicowania tych rozkładów w obrazie wyjściowym (zobrazowania czarno-białe, biało-czarne lub kolorowe z różnym doborem skal).
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Termowizor
Istnieją też najprostsze podłączenia wentylatorów jedynie
Stosowane są wentylatory w bardzo wielu rozmiarach, odpowiednio dobranych do zastosowania:
Zazwyczaj wtyczka do podłączenia wentylatora jest 3-pinowa albo 4-pinowa. Wtyczki 3-pinowe są najczęściej spotykane w tańszych konstrukcjach, natomiast 4-pinowe w wentylatorach lepszej jakości, a zarazem droższych. Te ostatnie wtyczki pozwalają na zastosowanie metody PWM do sterowania obrotami wentylatora, co jest bardziej precyzyjną metodą od zwykłej zmiany napięcia. Istnieją też najprostsze podłączenia wentylatorów jedynie przy pomocy wtyczki 2-pinowej, czyli bez tachometra i kontrolera obrotów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wentylator
Freon , encyklopedyczna definicja
Głównym następcą freonu R 12 jako cieczy chłodniczej stał się R 134a, czyli 1,1,1,2-tetrafluoroetan (nazwy handlowe Suva 134a; Solkane 134a; Genetron 134a). Freony to związki fluoru, chloru i węgla, R 134a jest fluorowanym węglowodorem zawierającym niepodstawione atomy wodoru (nie zawiera chloru). Jego wzór sumaryczny to CH2FCF3.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Freon